Ruskin – Modigliani: Het Schandaal van het Schaamhaar

[amazon_link asins=’B00CR6D6E2′ template=’ProductLink’ store=’parkstone-20′ marketplace=’US’ link_id=’550ebd67-e56b-11e7-bf40-1552de5d10e4′]Tentoonstelling: Modigliani

Datum: 23 November 2017 – 2 April 2018

Museum: Tate Museum, London

Amedeo Modigliani werd in1884 in Italië geboren en stierf in Parijs op 35- jarige leeftijd. Hij was joods, met een Franse moeder en een Italiaanse vader en groeide daarom op omgeven door drie culturen. Hij was een gepassioneerde en charmante man die diverse minnaressen had. Zijn unieke visie werd geïnspireerd door het koesteren van zijn Italiaanse en klassiek artistieke afkomst. Zijn unieke visie op de Franse stijl en gevoeligheid, in het bijzonder de rijke atmosfeer van Parijs rond de 20ste eeuw, en zijn intellectuele bewustzijn waren geïnspireerd door de Joodse traditie. Anders dan zijn avantgarde collega’s, schilderde Modigliani voornamelijk portretten – typisch – onrealistisch verlengd met een melancholische flair – en naaktportretten, welke een gracieuze schoonheid en een vreemde erotiek vertonen.

In 1906, verhuisde Modigliani naar Parijs, het centrum van de artistieke innovatie en de internationale kunstmarkt. Hij bezocht vaak de café’s en galerijen van Monmartre en Montparnasse, waar vele verschillende groepen en kunstenaars samenkwamen. Snel daarna raakte hij bevriend met de postimpressionistische schilder (en alcoholist) Maurice Utrillo (1883-1955) en de Duitse schilder Ludwig Meidner (1844-1966), die Modigliani beschreef als de “laatste, echte bohémien”(uit Modigliani van Doris Krystof) Modigliani’s moeder stuurde hem zoveel geld als zij kon veroorloven, maar hij was straatarm en hij moest vaak zijn woning verlaten, soms zijn werk achterlatend, wanneer hij moest vluchten zonder huur te betalen. Fernande Olivier, de eerste vriendin van Pablo Picasso in Parijs (1881-1973) beschrijft een van Modigliani’s kamers in haar boek Picasso en zijn Vrienden (1933):

“Een lamp van één meter tweeëntwintig in de hoek van de kamer. Een klein, roestig fornuis op een, wat eens een gele terracotta kom was die gebruikt werd voor het inwassen; nabij lag een handdoek en een stuk zeep op een witte, houten tafel. In een andere hoek, een kleine, armoedig en zwartgeverfde kist, die gebruikt werd als een oncomfortabele bank. Een rieten stoel, ezels, canvassen in alle maten, verftubes verspreid op de vloer, kwasten, containers met terpentine, een kom voor nitriet zuur (gebruikt voor etsen), en geen gordijnen.”

Modigliani was een welbekend figuur bij de Bateau-Lavoir, een beroemd gebouw waar vele kunstenaars, inclusief Picasso, hun studio hadden. Het gebouw heeft waarschijnlijk zijn naam gekregen van de Boheemse schrijver Max Jacob (1876-1944), een vriend van Modigliani en Picasso. Verblijvend in Beteau-Lavoir, schilderde Picasso zijn Les Demoisselles d’Avignon (1907), een radicale deceptie van een groep prostituees welke de start van het kubisme aankondigde.

Andere Bateau-Lavoir schilders, zoals George Braque (1882-1963), Jean Metzinger (1883-1956), Marie Laurencin (1885-1956), Louis Marcoussis (1883-1941), en de beeldhouwers Juan Gris (1887-1927), Jacques Lipchitz (1891-1973) en Henri Laurens (1885-1954) stonden ook aan de wieg van het Kubisme.

De levendige kleuren en de vrije stijl van Fauvisme waren zojuist populair geworden en Modigliani kende de Bateau-Lavoir Fauve kunstenaars, inclusief André Derain (1880-1954) en Maurice de Vlaminck (1876-1958), alsook de expressionistische beeldhouwer Manolo (Manuel Martinez Hugue), en Chaim Soutine (1893-1943), Moise Kisling (1891-1953) en Marc Chagall (1887-1985). Vele van deze kunstenaars werden door Modigliani geportretteerd.

Max Jacob en andere schrijvers voelden zich aangetrokken tot deze gemeenschap. Daarbij behoorden de dichter en kunstcriticus (en minnares van Marie Laurencon) Guillaume Apllinaire (1880-1918), de surrealist Alfred Jarry (1873-1907), de schrijver, filosoof en fotograaf Jean Cocteau (1889-1963), met wie Modigliani een gemixte relatie had, en André Salmon (1881-1969), die later een gedramatiseerde roman schreef, gebaseerd op het onconventionele leven van Modigliani. De Amerikaanse schrijver en kunstcollecteur Gertrude Stein (1874-1946) en haar broer Leo waren ook regelmatige bezoekers.

Modigliani was bij zijn vrienden bekend als “Modi”, ongetwijfeld een woordspeling op peintre maudit (vervloekte schilder). Hij geloofde zelf dat de kunstenaar verschillende behoeftes en verlangens had, en dus ook anders beoordeeld moest worden dan, andere allerdaagse mensen – een theorie die hij tegenkwam toen hij auteurs las zoals Friedrich Nietzsche (1844-1900), Charles Baudelaire (1821-1867), en Gabriele D’Annunzio (1863-1938).

Modigliani had ontelbare minnaressen, dronk overvloedig, en nam drugs. Van tijd tot tijd keerde hij echter terug naar Italië om zijn familie te bezoeken; om te rusten en zich te herstellen.

In zijn kinderjaren leed Modigliani aan pleuritis en tyfus, die hem met beschadigde longen achterlieten. Zijn precaire gezondheidstoestand werd verslechterd door zijn gebrek aan geld en onstabiele, slopende levensstijl.

Hij stierf aan tuberculose; zijn jonge verloofde, Jeanne Hébuterne, in verwachting met hun tweede kind, was niet in staat om een leven in de wereld te brengen zonder hem en pleegde de volgende morgen zelfmoord…

To get a better insight into the life and the work of Modigliani, continue this exciting adventure by clicking on: Modigliani , Amazon Netherlands ,  Amazon UK , Amazon US , Ebook Gallery , iTunes , Google , Amazon Australia , Amazon Canada , Amazon Germany , Ceebo (Media Control), Ciando , Tolino Media , Open Publishing , Barnes&Noble , Baker and Taylor , Amazon Italy , Amazon Japan , Amazon China , Amazon India , Amazon Mexico , Amazon Spain , Amazon France , numilog , youboox , Cyberlibris , Kobo , Scribd , Overdrive , Douban , Dangdang
[amazon_link asins=’B00CR6D6E2′ template=’ProductLink’ store=’parkstone-20′ marketplace=’US’ link_id=’d8a16810-e56a-11e7-82c3-85a91e804c5f’]